دوازده خان هرکول

✔️ بریده ای از کتاب:
اسباب و اثاثه آپارتمان هركول پوارو، جديد و امروزي بود. همه چيز از تميزي مي درخشيد. صندليهاي راحتي با وجود چارگوش بودن و نداشتن انحنا، كاملا راحت بودند. هركول پوارو با دقت بر روي يكي از اين صندليها نشسته بود. در مقابلش دكتر برتون بر روي صندلي ديگر لميده بود و با لذت یکی از نوشیدنیهای پوآرو را مزه مزه می کرد. هیچ نظم و ترتیبی در ظاهر دکتر برتون دیده نمی شد. او چاق و نامنظم بود و پیشانی اش در زیر موهای سفید، بسیار قرمز به نظر می رسید. قهقه خنده اش مانند صدای سوت بود و عادت داشت چیزهای اطرافش را پر از خاکستر تنباکو کند. تلاش های پوآرو نیز با محاصره کردن او با جاسیگاری به نتیجه ای نرسیده بود.
دکتر برتون پرسید: "چرا هرکول؟"
"منظورتان اسم تعمید من است؟"
"این که نمی تواند اسم تعمید باشد. کاملا غیرمسیحی و مشرکانه است. ولی چرا؟ خیلی دلم میخواهد بدانم. تخیلات پدر؟ خواسته مادر؟ دلایل خانوادگی؟ اگر درست یادم باشد - اخیرا ذهنم خوب کار نمی کند - شما برادری هم به اسم آشیل داشتید. مگر نه؟"...